Oars oars

’t Is de titel van ’n fillem die ik téjgekwam in een têidskrift van ofgelôpe weekend. En die kwam goed van pas, want ik zocht namelijk nâir ’n passende titel bôeve déjze kollum.
Dut nâir anlaaiing van de fôtô die colléjga Paul Wante maakt et bêi de slôp van dut istorische gebauw. De LOVE! Of liever gezaat, de LUF, zoas ûis trauwe lûisteroars van bôeve de 80 ûis lokoale òmrôep zò graag, in mooi Vòlledams, benoeme! De LUF! Paul vroeg ze âige of of ientje nàg erinneringe ad an die ‘icônische kéjt’? Joa dus! Want ik möst gelêik vròmdinke an de léjgendoarische Henk van Montfoort, moar ôk Jack Pannekeet (Jàck Pannekéjt) en Leendert Klein (Léjndert Klaan). Manne van ’t âirste uur. Henk met ze wéjkelijkse ûitzending òp zéjneg, waarin ie, òp im ze kenmerkende menier de actuoalitêit ’n bêitje déjrnam. Met ze màrkante stemgelûid oor ik im nàg mòmpele: “ik moet effe spieke òp me briefie Albert, want ik bin ’t effe kwêit!” gevollegd déjr ’n daverende skoaterlach! Moar ôk òp zéjnegòchend van kerremes, in ze show, de âirste verkiezinge van de kerremisploat van ’t jâir, gevolgd déjr live òptréjdes van de kerremesàrtieste! Gezelligâid troef!

Moar ’t auwe gebauw van de LOVE zauw, òngewild, ’n nàg véjl belàngrêikere ploas innéjme in ûis gemienskap! Op 01-01-01 wier ûis dörp tròffe déjr ’n ramp van òngekende òmvàng. De Nuwjâirsbrând zörgde véjr ’n gollef van verdriet, met 14 dôdelijke slàchtoffers as trieste eindbalans en tientalle jòngere véjr ’t léjve beskoadigd! ’t LOVE gebauw werd ’t éjpisch centrum van de vrêie nuwsgoaring! Metien, ien dàg nâi de brând, kwamme we, asof ’t ofsprôeke was, bêi mekoar in de kantine. Vanûit de radiostudio werd er de âirste dage live verslàg dân van de òntwikkelinge rôendòm déjze droevige gebéjrtenis. Òp de kabelkrânt verzörgde we de mâist actuéjle berichte. In ‘Klaantje kòffie’ skôeve gàste an. Al gànk werd ’t tevéjl en ik dink dat ’t Jàck Pannekéjt, toe ôfd van de TV-ofdéjling, was die zaa dat ’t òp de lokoale televisie möst.

‘Klaantje kòffie’ werd ‘Studio Klaan’ en met Léjndert as anchorman dâne we wéjkelàng ûitzende. Alle disciplines die ôk moar wet met de ramp te make adde, wiere ûitnôdigd. De brândwéjrmanne, de dokters, de psychioaters, de begrafenisôendernéjmers, de bàrkeepers, de ambulancebroeders, de burgemâister, de pestoor! Net zò làng totdat de âirste getròffene, pas véjle wéjke loater, ûit ’t ziekeûis òntslage wazze en ôk zullie anskôeve bêi Léjndert òm erlûi tragische veroal te doen. Zellefs de NOS kwam nâir de studio òm infermoasie te oale. En dát gebéjrde allegoar in dat auwe gebauw bêi de Maria Goretti an de Julianaweg, wâir an de véjrkânt nàg ’t bördje LOVE-plaan spêikerd was. Weg, slôpt. Slôpt … dat wazze wêi toe ôk …! Nâi elleke ûitzending, want ’t wazze zwâire ôenderwerpe! Wéjk in, wéjk ûit. We adde ôk ’n tune! En elleke kâir as ik dat lied oor, wòr ik er wéjr an erinnerd! Want véjr en nâi elleke ûitzending begonne we met ’n nummer van Herman van Veen (Erman van Véjn), wet iet: “Oars oars!”. As ’n ôde an de getroffene die véjr de rest van erlui léjve met ’n oar ûiterlijk vedder moete. En dat bôeveminselijk goed doen. Want … zingt Herman (Erman): “Je binne mooi, niet mooier, je binne oars mooi!”.

Skréjve déjr A.H.A.
Vertoald déjr de werkgroep Grôsk